ای که تو از عالم ما می روی

خوش ز زمین سوی سما می روی

ای قفس اشکسته و جسته ز بند

پر بگشادی به کجا می روی؟

سر ز کفن بر زن و ما را بگو

که: « ز وطن خویش چرا می روی؟ »

نی غلطم، عاریه بود این وطن

سوی وطنگاه بقا می روی

چون ز قضا دعوت و فرمان رسید

در پی سرهنگ قضا می روی

یا که ز جنات نسیمی رسید

در پی رضوان رضا می روی

یا ز تجلی جلال قدیم

مضطرب و بی سر و پا می روی

یا ز شعاعات جمال خدا

مست ملاقات لقا می روی

یا ز بن خم جهان همچو درد

صاف شدی سوی علا می روی

یا به صفاتی که خموشان کنند

خامش و مخفی و خفا می روی